Ένα νέο μοντέλο κοινωνικού ελέγχου και πειθαρχίας

Είναι ολοφάνερο ότι οι πολιτικές των ευρωπαϊκών ελίτ απέναντι στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού προάγουν και προϋποθέτουν την παθητικότητα των Λαών τους, με την πρόκληση φόβου και τρόμου, και μάλιστα με τρόπο φαντασμαγορικό. Οι ελίτ επέλεξαν να ρίξουν το κύριο βάρος στα εμβολιαστικά προγράμματα, αδιαφορώντας πλήρως για οποιαδήποτε άλλη ουσιαστική αντιμετώπιση του ζητήματος. Είναι επίσης ολοφάνερο πως ενδιαφέρονται μόνο για την εργαλειοποίηση του κορωνοϊού και την χρησιμοποίησή του για την μετάβαση στον «ψηφιακό καπιταλισμό» και την επιβολή ενός νέου κοινωνικού μοντέλου ελέγχου και πειθάρχησης.

Μέσα σε δυο χρόνια άλλαξαν όλες οι πτυχές της κοινωνικής ζωής, καταργήθηκε εν πολλοίς ο δημόσιος χώρος και επιβλήθηκαν μέτρα περιορισμού και αποστασιοποίησης. Φθάσαμε σε ένα σημείο που έχουμε την επιβολή ειδικών καθεστωτικών μορφών, πιο συμβατών με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και ασφυκτικού ελέγχου, οι οποίες δικαίως ονομάστηκαν «υγειονομική δικτατορία». Η κατάσταση αυτή προωθήθηκε τον πρώτο χρόνο της εμφάνισης του κορωνοϊού. Στον δεύτερο χρόνο, με δεδομένη την ύπαρξη των εμβολίων, προωθήθηκε το εργαλείο του τεχνητού διαχωρισμού και διχασμού εντός της κοινωνίας ανάμεσα σε «εμβολιασμένους» και «ανεμβολίαστους». Σιγά σιγά, το ειδικό καθεστώς υγειονομικής δικτατορίας, καθώς και οι συνθήκες κοινωνικού κανιβαλισμού που το συνοδεύουν, επεκτείνονται σε όλους, είτε έχουν κάνει το εμβόλιο είτε όχι.

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται μέχρι τώρα είναι και τραγικά αναποτελεσματικές και βαθύτατα αντιδημοκρατικές. Το γενικό «λοκντάουν» πλανάται σαν φάντασμα πάνω στην Ευρώπη (όλοι περιμένουν το γερμανικό σύνθημα), ενώ πληροφορίες αναφέρουν ότι στην Αυστραλία ο στρατός μεταφέρει βίαια θετικούς στον κορωνοϊό σε στρατόπεδα καραντίνας.

 Γιώργος  Μάστορας